HOERA! U HEEFT GEWONNEN !!

mei 21, 2012 door dollyblogt 3 reacties

  

 De buurvrouw krijgt een brief waarin ze wordt uitgenodigd voor een gratis dagje uit.

Alles is gratis: het vervoer per luxe tourbus, het verblijf op de  (verrassings-) bestemming, ontbijt en  lunch plus een voedselpakket met een gewicht van 10 kg en een bezoek aan een hortus.  Ook kan ze nog  tweeduizend euro dokken als ze bij aankomst even de uitnodiging met haar naam erop laat zien.

Heb je de kleine lettertjes wel gelezen?  wordt haar gevraagd. Jawel, die heeft ze gelezen. Alleen bij de 2000 euro staat een sterretje en een, in nóg kleinere lettertjes, een vage tekst over krasloten. “Afijn” zegt mijn buurvrouw “vooruit maar”.. Mijn buurvrouw lardeert haar eigen teksten met deze stopwoordjes. Haar man heeft er geen zin in. Hij is al vaker mee geweest. Allemaal propaganda waarbij je van alles wordt  aangesmeerd.  Maar ja, dat dagje uit, vindt de buurvrouw,  is toch wel aantrekkelijk en spannend.  En ook dat voedselpakket. En vooral die zeer mysterieuze bestemming.  Of ik dan zin heb om mee te gaan ? Ach waarom niet.  Ik wil dat ook wel eens meemaken. En zodoende staan we die ochtend in mei om 06.45 uur  in een druilerig regentje op een verlaten parkeerplaats op de bus te wachten.

De tourbus

Die arriveert redelijk op tijd.  We willen aan de voorkant instappen maar halverwege de lengte van de bus opent zich zuchtend en puffend een deur.  Achter de deur bevindt zich een smal trappetje van een tree of vijf. De buurvrouw, die nogal slecht ter been is, heeft er wat moeite mee, maar een chauffeur om even een kontje te geven laat zich niet zien of horen. “Afijn”, zucht buurvrouw “vooruit maar”. Tot onze verbazing zit het bijna vol. Voornamelijk ouderen: veel grijze gepermanente kapsels en keurige mantelpakjes.  Ik had eigenlijk verwacht dat dit een typisch vrouwenuitje zou worden maar er is ook een aantal heren aan boord.

Uit de speakers schallen  Duitse schlagers en aan het plafond hangen beeldschermen die de afspeellijst van de muziek weergeven.  Kennelijk koestert men de hoop dat de passagiers hiermee  worden opgevrolijkt  maar in ons geval heeft  de poging een averechts werking.  Mijn buurvrouw is half doof en de andere passagiers lijken er niet veel beter aan toe te zijn. Dus we lezen lip of we zwijgen. 

Het mag dan een grijze dag zijn maar  de natuur ligt er adembenemend bij:  frisgroen en schoongespoeld door de regen van de afgelopen nacht.   Vanaf de hoogte in zo’n bus ziet het er allemaal weer heel anders uit. De chauffeur laat zijn stem horen: “er is geen koffie aan boord  want de rit duurt maar 45 minuten. Verder is het toilet beneden, gelieve het licht uit te doen na gebruik. Plassen mag. Poepen niet. Moet u toch nodig dan maar even knijpen tot we er zijn. Dank U”.  Daarna stelt hij zich even voor waarna de muziek weer verder jodelt. Na een minuut of twintig stoppen we in een dorp bij een restaurant. Chauffeur: “het ontbijt staat klaar. Eerste kop koffie is gratis, de tweede moet u zelf betalen. Ik zie u later weer want dan gaan we ook nog naar een plantentuin”. “Leuk”,  zegt de buurvrouw “vooruit maar”.

De demonstratie.

We worden naar een mistroostig bruin/beige zaaltje geleid en mogen een tafeltje uitzoeken. We worden welkom geheten door een jongeman, die we Piet moeten noemen. Het ontbijt bestaat uit twee verlepte boterhammen. Ernaast ligt een doorschijnende plak ham,  een plakje kaas en een kuipje margarine. We zitten met een gezellig echtpaar aan de tafel maar ook hier kunnen we bijna geen woord  wisselen want vanuit de luidsprekers, die in de hoeken van het zaaltje zijn aangebracht,  brullen de smartlappen in golven over ons heen.  Even later schijnt er over geklaagd te zijn want de muziek wordt zachter gezet. Gelukkig.. In het midden van een geïmproviseerd podium staat een soort altaar.  Piet gaat ons reisjes aan de man brengen. Reizen binnen Europa, weekendtrips,  dagtrips, o.a. naar Italië, Oostenrijk, Zwitserland en Duitsland. En ja.. o jee.. ik begin te twijfelen. De prijzen zijn redelijk en de bestemmingen interessant. Zeker als je er gewoon eens een  dag drie tussenuit wil. Alles is inclusief logies en ontbijt. Klinkt leuk, maar het idee om urenlang in zo’n bus te moeten zitten met de muziekkeuze van de chauffeur… nee toch maar niet !

Piet kletst onafgebroken door over de voordelen van deze reizen en wijst herhaaldelijk op het  het feit dat we hier gratis zitten. Gratis ontbijt, gratis zaaltje, gratis bus, gratis voedselpakket van 10 kg en later gratis plantentuin. Dus wat willen we eigenlijk nog meer?  Ik weet niet of hij verwacht dat we hem nu gaan bedanken, maar zo klinkt het wel. “Afijn”,  zegt mijn buurvrouw “vooruit maar”.. .  Niet dat ze van plan is Piet te bedanken voor zijn genereuze aanbiedingen, maar ze gaat zo op in het verhaal dat ze ook bij zijn adempauzes even “vooruit maar” zegt. Als ik op mijn horloge kijk blijkt het pas 10 uur te zijn. Koffietijd. Ieder een kop slappe koffie a 1,50 geflankeerd door een zieltogend koekje en dan gaat de show weer verder. Het gaat nog even door over de reizen en vervolgens worden er gezondheidsproducten aan de man gebracht.

Vitaminesupplementen.

De schapenwollen dekens schijnen alom bekend te zijn, dus daar is hij kort over. Maar dan de vitaminesupplementen: een volle koffer voor een heel jaar. De prijs?  2700 euro..  “Vooruit maar” mompelt mijn buurvrouw, wat  een hoopvolle blik van Piet oplevert. Dan moeten we nog aanhoren dat dit een uitvinding is van een Zwitserse arts die met deze vitaminecombinatie in Amerika multimiljonair is geworden. De  Amerikanen hebben nu allemaal een grotere weerstand  dankzij deze supplementen. Want ja, ze hebben daar geen medische zorg, zegt Piet. Ze leven daar gewoon zonder dokters. Dankzij deze vitamines. Echt waar hoor ! Huh?

Om  12 uur kondigt Piet aan dat de lunch gaat bestaan uit gebakken vis met frites of een schnitzel met frites. En dit voor het luttele bedrag van € 12,50 p.p. Ik had begrepen dat we een gratis lunch zouden krijgen, een meeneem lunch, aldus de brochure, maar dat blijkt een misverstand. Nou ook goed, iedereen heeft inmiddels wel trek, dus even later zitten we allemaal aan de schnitzel. Ook hier gaat de muziek weer aan: de gebruikelijke smartlappen. Er valt weinig te praten.  We kunnen elkaar nauwelijks horen.

Na het eten wordt er nog wat gedemonstreerd, nog veel meer gepraat en de buurvrouw wordt benaderd of ze aan de actie wil deelnemen. Welke actie? Nou als ze een reis boekt of de laptop koopt dan mag ze  de supplementen voor 1650 euro hebben..  Als dát geen buitenkansje is ?! “Huh ? weljaaaa vooruit maar” zegt de buurvrouw.  Piet kijkt verheugd. “Echt waar” ?  Nee, dat bedoelt ze helemaal niet.  Helaas… jammer voor Piet, “Nou mij ’n zorg”, zegt Piet verbolgen. “Voor mij maakt het niks uit hoor. Ik ben jullie allemaal straks meteen vergeten. Morgen weer een nieuwe groep. De groeten” . Het voedselpakket van 10 kg bestaat uit een nest glazen schalen. Best wel handig. Een enorme zak Duitse lebkuchen met een ver in het verleden  liggende houdbaarheidsdatum,  een horloge en een zeer sterk riekende aftershave waarmee je ongetwijfeld  muggen en ander ongedierte kunt afschrikken deze  zomer. De € 2000 kun je winnen als je krasloten koopt.. Eindelijk is het afgelopen. Voor zover ik weet heeft niemand iets gekocht. Piet staat mokkend zijn papieren bij elkaar te zoeken en neemt nauwelijks afscheid. Bij de uitgang zie ik een aantal medepassagiers de zak lebkuchen tussen de plantenbakken wegmoffelen.  Ik volg hun voorbeeld. Kunnen ze ze morgen weer aan een andere groep uitdelen..

De Hortus

En nu dus naar die plantentuin. We zijn benieuwd.. Tien minuten later stopt de bus bij een filiaal van Intratuin. Verbazing alom. Plantentuin ? Ja, inderdaad,  daar is geen woord van gelogen. “Om 4 uur terug zijn” roept de chauffeur  “en wie dan niet bij de bus staat blijft hier.  Ik wacht op niemand”. “Vooruit maar”, zegt buurvrouw. Maar niemand heeft trek in een verplicht bezoek aan de Intratuin. We sloffen een uur rond, kopen niks en mogen eindelijk weer de bus in. Naar huis. Gelukkig. Wat een dag ! .